جدول جو
جدول جو

معنی حسین ناینی - جستجوی لغت در جدول جو

حسین ناینی
(حُ سَ نِ یِ)
میرزا محمد... فقیه اصولی حکیم ادیب، از مراجع تقلید شیعه و شاگرد مکتب آخوند محمد کاظم خراسانی و آزادیخواه ومشروطه طلب در نجف بود. در نایین در 1273 هجری قمری / 1857 میلادی متولد شد و در نجف در 26 جمادی الاولی 1355 هجری قمری 1936/ میلادی درگذشت. غیر از کتب فقهی کتابی در لزوم مشروطیت به نام ’تنبیه الامه’ دارد. (معجم المؤلفین از اعیان الشیعه) (ذریعه ج 4 ص 440 و ج 11 ص 150)
لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

حسین قاینی
(حُ سَ نِ یِ)
حاکم ترشیز قهستان بود و دعوت حسن صباح پذیرفت و جمعی کثیر با وی هم داستان شدند. رجوع به تاریخ گزیده ص 518 و 519 و حبیب السیر شود
لغت نامه دهخدا
حزین نائنی
(حَ نِ ءِ)
میرزا محمد اشعار عربی او را در نفائس اللباب آورده است. (ذریعه ج 9 ص 235)
لغت نامه دهخدا
حسین حسینی
(حُ سَ نِ حُ سَ)
حاج محمد حسین حسینی، ابن محمدحسن بن معصوم قزوینی شیرازی عارف شاعر. درگذشتۀ 1249 هجری قمری او راست: ’خمسۀ حسینی’ که پنج مثنوی است به نام ’الهی نامه’ و ’اشترنامه’ و ’مهر و ماه’ و ’وامق و عذرا’ و ’وصف الحال’ که در شیراز با شرح او بر دیباجه های مثنوی مولوی در 1324 هجری قمری چاپ شده است. (ذریعه ج 7 ص 257)
لغت نامه دهخدا
حسین جیانی
(حُ سَ نِ جَیْ یا)
ابن محمد بن احمد غسانی اندلسی جیانی مکنی به ابوعلی نسابۀ حافظ لغوی شاعر. درمحرم 427 هجری قمری 1035/ میلادی متولد شد و در 12 شعبان 498 هجری قمری 1105/ میلادی درگذشته است. او راست: تقیید المهمل و تمییز المشکل’. (معجم المؤلفین از سیر النبلاء ج 12 ص 34) (الوافی بالوفیات ج 11 ص 105) (وفیات الاعیان ج 1 ص 198) (بدایۀ ابن کثیر ج 12 ص 165) (تذکره الحفاظ ج 4 ص 30) (شذرات الذهب ج 3 ص 408 و 231) (مرآت الجنان ج 3 ص 46) (کشف الظنون) (هدیه العارفین ج 1 ص 311)
ابن عبدالله بن عبدالعزیز بن محمد جیانی فهری غرناطی بلنسی حافظ معروف به ابن ناظر. رجوع به حسین غرناطی شود
لغت نامه دهخدا
حسین ناتلی
(حُ سَ نِ تِ)
ابوعبدالله بن ابراهیم. چنانکه در آثار الباقیه ص 83 و حاشیۀتتمۀ صوان الحکمه آمده است و در علوم عقلی در اسلام ص 206 وی را ابراهیم بن حسین آورده است. رجوع به تتمۀ صوان الحکمه و کلمه ناتلی در همین لغت نامه شود
لغت نامه دهخدا
حسین رامینی
(حُ سَ نِ)
متخلص به شباب. شاعر معاصر محمود افغان بود. (ذریعه ج 9 ص 505)
لغت نامه دهخدا
حسین عیانی
(حُ سَ نِ عَ)
ابن قاسم بن علی عیانی ملقب به مهدی لدین الله از ائمۀ زیدیان یمن و ساکن صنعاء بود. در 384 هجری قمری 994/ میلادی متولد و در جنگی در بون (در شمال صنعاء) در 404 هجری قمری 1013/ میلادی درگذشت. او راست: ’التحدی للعلماء و الجهال’ و ’تفسیر غریب القرآن’. (معجم المؤلفین از اعلام زرکلی چ 2 ج 2 ص 274) (هدیه العارفین ج 1 ص 307) (ذریعه ج 4 ص 486)
لغت نامه دهخدا
حسین یقینی
(حُ سَ نِ یَ)
ابن عبدالله ادرنه. در 960 هجری قمری درگذشت. و دیوان ترکی با تخلص یقینی دارد. (هدیه العارفین ج 1 ص 318)
لغت نامه دهخدا
حسن نائینی
(حَ سَ نِ)
او راست: ارجوزه، در زکاه. و ارجوزه در فلسفه به نام ’شمعات العلوم’. (ذریعه ج 1 ص 490)
لغت نامه دهخدا
حسین خانی
(حُ سَ)
دهی است از دهستان کاکاوند بخش دلفان شهرستان خرم آباد. واقع در 54هزارگزی شمال باختری نورآباد و 22هزارگزی باختر راه خرم آباد به کرمانشاه. ناحیه ای است تپه ماهور. سردسیر مالاریایی. دارای 120 تن سکنه میباشد. فارسی و لری زبانند. محصولات آنجا غلات، لبنیات. اهالی به کشاورزی و گله داری گذران میکنند. و راه مالرو است. ساکنین از طایفه غیب غلام بوده برای تعلیف احشام زمستان به قشلاق میروند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)
لغت نامه دهخدا
حسن قاینی
(حَ سَ نِ یِ)
ابن محمد. او راست: ’الابداع’ و ’الابصاری’ و در پایان سدۀ سیزدهم هجری میزیست. (ذریعه ج 1 ص 63 و 65)
ابن علی شاگرد ملا علی بروجردی. او راست: ’اصول الدین’. (ذریعه ج 2 ص 187 و ج 3 ص 366)
لغت نامه دهخدا
حسین ایدی
(حُ سَ نِ)
ابن جمال الدین حسین قهستانی. او راست: شرح قصیدۀ ابن سینادر نفس و روح (عینیه ؟). (هدیه العارفین ج 1 ص 332)
لغت نامه دهخدا
حسن حاینی
(حَ سَ نِ یِ)
ابن علی بن حسن عاملی. شاعر است و مجموعۀ قصاید دارد که در آن امیر فخرالدین بن معن را ستوده و در سال 1025 هجری قمری درگذشته است. (زرکلی بنقل از خلاصهالاثر ج 2 ص 29) (ذریعه ج 9 ص 239 بنقل از امل الامل)
لغت نامه دهخدا